“เราต่างหากอย่ามาบ่นแล้วกันว่าเดินไปไหนไม่ได้อ่ะ” ร่างหนายกยิ้มที่มุมปากอย่างชอบใจเมื่อคนตัวเล็กเปลี่ยนโหมดจากคนที่อ่อนหวานกลายมาเป็นคนร้อนแรงซะอย่างนั้น
“งั้นมาวัดกันเลยละกัน”
ร่างบางก้มลงไปประกบริมฝีปากหนาพร้อมทั้งส่งลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวกระหวัดดูดดึงกันอย่างไม่มีใครยอมใครจนต่างฝ่ายต้องถอนริมฝีปากออกมากอบโกยอากาศเข้าปอดแล้วจูบมอบสัมผัสร้อนแรงอย่างไม่มีใครยอมใครจนเกิดเสียงน่าอายขึ้นมาในห้องพักของผู้ป่วยวีไอพี
ขณะที่แลกรสจูบกันอยู่นั้นร่างบางถูกพลิกกลับให้นอนราบไปที่เตียงของผู้ป่วยแทนแล้วมือหนาได้จับชายเสื้อโอเวอร์ไซต์ให้เลิกขึ้นมาแล้วถอดทิ้งไปที่ข้างเตียงอย่างไม่ใยดีส่วนร่างบางก็ไม่น้อยหน้าค่อยๆปลดเชือกจากชุดของคนไข้ที่โรงพยาบาลได้จัดไว้ให้แล้วถอดมันทิ้งไว้ที่ข้างเตียงอย่างไม่ใยดีเหมือนกัน
เมื่อไม่มีเสื้อผ้ามาปกปิดร่างกายส่วนบนของร่างบางแล้วหมอจีมจึงจรดริมฝีปากฝากรอยรักไปแทบจะทุกที่ตั้งแต่ลำคอระหงไล่ลงมายันหน้าท้องลีนจนพอใจในผลงานของตัวเองแล้วเปลี่ยนเป้าหมายมาครอบครองที่ตุ่มไตสีหวานทั้งสองข้างร่างบางพร้อมใช้มือข้างที่ว่างบีบคลึงอย่างไม่น้อยหน้าเมื่อสังเกตว่าร่างบางมีกระตุกเกร็งจากการดูดดึงที่ยอดอกนั้นร่างหนาจึงเปลี่ยนมาใช้ลิ้นร้อนนั้นเลียไปที่ยอดอกแทน
"อะ..อื้ม..พะ..พี่..หมอ..อื้อ" ร่างบางถึงต้องหลุดครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้เมื่อร่างหนานั้นทั้งดูดดึงและใช้ลิ้นร้อนเลียวนไปมาสลับกันทำอยู่อย่างนั้นที่ยอดอกทั้งสองข้างของเขาทำให้ร่างบางต้องใช้มือจับไปที่กลุ่มผมสีบลอนด์อ่อนแล้วขยุ้มเบาๆเพื่อระบายความเสียวซ่าน
มือหนาค่อยๆเลื่อนลงมาจากหน้าอกเป็นปลดกระดุมกางเกงแล้วเกี่ยวขอบกางเกงรวมถึงกางเกงชั้นในออกมาอย่างรวดเร็วเพราะร่างบางก็ให้ความร่วมมือกับเขาอย่างดี
"จะจ้องอะไรนักหนาเล่ามีเหมือนกันไม่ใช่ไงมองหน้าอิงค์แทนซี่" ร่างบางถึงกับต้องงอแงเมื่อร่างหนาเอาแต่จ้องไปที่ส่วนอ่อนไหวของตัวเองพร้อมกับเลียริมฝีปากอย่างเสือที่กระหายเหยื่อมานานทำให้ร่างบางที่เห็นอย่างนั้นก็อดเขินไม่ได้จึงเริ่มพูดเพื่อหาเรื่องเปลี่ยนประเด็นแทน
"ก็มองอิงค์น้อยที่ตื่นมาทักทายพี่หมอไงครับ" ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ไปให้ร่างบางที่ตอนนี้หน้ากลับขึ้นสีแดงระเรื่อจากอาการเขินอายอีกครั้งนึง
"อะ..อื้ม..อะ..อื้อ..พะ..พี่..หมอ.." ร่างบางส่งเสียงครางดังลั่นห้องเนื่องจากร่างหนาเห็นว่าอิงค์น้อยตื่นมาสู้มือแล้วจึงใช้นิ้วโป้งขยี้ไปที่ส่วนปลายพร้อมกับชักรูดแก่นกายไปด้วยจังหวะที่ไม่ช้าเกินไปแล้วก็ไม่เร็วจนเกินไปเมื่ออิงค์ยังส่งเสียงครางออกมาไม่หยุดหมอจีมจึงก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากบางเพื่อหยุดเสียงครางของร่างบางไม่ใช่ว่ารำคาญนะเขาชอบเสียงทุ้มต่ำของร่างบางที่ส่งเสียงออกมาข้างหูของเขาจะตายไปแต่เกรงใจห้องอื่นเสียมากกว่าจึงต้องจูบเอาไว้นี่ล่ะปลอดภัยที่สุด
"เบาหน่อยสิครับเดี๋ยวข้างห้องเขาก็ตื่นมาตกใจกันทั้งหมดหรอก" กระซิบไปที่ข้างหูของร่างบางแล้วก้มลงไปครอบครองแก่นกายที่ใกล้จะแตะความสุขของร่างบางแล้วดูดเม้มอยู่อย่างนั้นจนร่างบางเริ่มมีอาการมืออยู่ไม่สุกร่างหนาจึงผงกหัวขึ้นมาดูสีหน้าของร่างบางที่ตอนนี้ได้ขบเม้มริมฝีปากเอาไว้ไม่ใหส่งเสียงครางดังออกมาพร้อมทั้งลูบไปที่แผ่นหลังกว้างอย่างไม่ประสีประสาเมื่อร่างหนายิ่งดูดเม้มร่างบางก็ยิ่งเสียวจนต้องจิกเล็บลงไปที่หลังกว้างของร่างหนาอย่างหาที่ระบาย
"พี่..หมอ..พะ..พอ..แล้ว..มัน..จะ..อื้อ.." เมื่อหมอจีมได้ยินดังนั้นก็รู้เลยทันทีว่าร่างบางนั้นจะแตะความสุขแล้วดังนั้นจึงแกล้งผ่อนแรงการดูดเม้มแกนกายให้ช้าลงทำให้ร่างบางนั้นลืมตัวกดศรีษะของร่างหนาแล้วเด้งเอวเข้าไปในโพรงปากอีกสามสี่ครั้งแล้วปลดปล่อยความสุขออกมาในโพรงปากอย่างห้ามไม่ทัน
"อิงค์ขอโทษนะครับอิงค์เอาออกไม่ทัน..อ๊ะ..อย่าไปกลืนคายออกมานะ" ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุร่างหนาฟังเขาซะที่ไหนกันล่ะกลืนน้ำหวานจากที่ร่างบางได้ปลดปล่อยออกมาอย่างไม่รังเกียจพร้อมกับพลิกตัวให้ร่างบางขึ้นมาคร่อมที่ตัวของร่างหนาแทนแล้วประกบจูบไปที่ริมฝีปากบางเพื่อให้ร่างบางนั้นชิมรสของน้ำรักของตัวเองเหมือนกัน
"ต่อไปนี้เป็นตาของพี่หมอแล้วนะคนเก่ง"ใช้สายตาหวานส่งไปให้ร่างบางที่นั่งคร่อมทับร่างกายของตัวเองอยู่
"อะอื้อระรู้หน่า"ตอบไปอย่างเคอะเขินเห้อคนบ้าเอ๊ยทำไมต้องหาเรื่องให้ตัวเองใจเต้นแรงตลอดเวลาเลยนะ
"ออนทอปเลยนะครับคนเก่งพี่หมอไม่มีแรงแล้ว" ส่งสายตาอ้อนวอนไปหาร่างบางทันทีจริงๆไม่ได้หมดแรงหรอกเขาแค่ชอบดูเวลาร่างบางของเขานั้นส่งสีหน้าท่าทางสุดยั่วยวนนั้นมาให้ต่างหากมันทำให้เขาแทบบ้าได้จริงๆนะยิ่งฟังเสียงทุ้มต่ำนั้นครางข้างๆหูนั้นอีกยิ่งชอบเข้าไปใหญ่เลยล่ะ
"รู้ตั้งแต่มานั่งอยู่บนนี้ละล่ะ" ทำหน้าง้องอนส่งไปให้ร่างหนาที่ตอนนี้นั่งพิงหัวเตียงแล้วส่งยิ้มหวานมาให้
"งั้นจัดการเลยครับตอนนี้จัมน้อยก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน" ร่างบางจึงรูดรั้งกางเกงของโรงพยาบาลออกมาแล้วทิ้งไปที่ข้างเตียงอย่างรวดเร็วแล้วส่งลิ้นร้อนไปแตะที่ส่วนปลายของแกนหนาเป็นการทักกายก่อนที่จะค่อยๆไล่ลิ้นร้อนไปตั้งแต่โคนจนถึงส่วนอ่อนไหวเสมือนกับว่ากำลังลิ้มเลียไอศกรีมแท่งโปรด
"อื้ม..เก่ง..ครับ..คน..เก่ง..ของ..พี่หมอ..อ๊า.."ร่างหนาส่งเสียงครางออกมาทันทีเมื่อร่างบางนั้นเปลี่ยนจากลิ้นร้อนเป็นครอบครองแกนกายนั้นเข้าไปในโพรงปากอุ่นพร้อมกับชักรูดดูดเม้มอย่างชำนาญทำให้ร่างหนาถึงกับสติกระเจิดกระเจิงทันทีแล้วก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่านี่คือครั้งแรกของร่างบางใช่หรือเปล่าเขาจึงดันร่างบางให้ลงไปนอนที่เตียงแล้วตัวเองคร่อมร่างบางเอาไว้ทัน
"เอ้า..จะเอายังไงล่ะเนี่ย..เอาแต่ใจจริงๆ" ร่างบางถึงกับต้องงุนงงเมื่อตัวเองกำลังปรนเปรอให่ร่างหนาอยู่ดีก็ถูกพลิกให้กลับมานอนอยู่ที่เตียงซะงั้นแล้วไหนจะสีหน้าที่ขุ่นเคืองเขาขึ้นมาซะดื้อๆนั้นอีกเป็นบ้าอะไรของเขาวะ
"นี่คือครั้งแรกของเราใช่ไหมน้องอิงค์" จ้องเข้าไปในตาของร่างบางที่กำลังทำหน้างงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก่อนหน้านั้น
"ครั้งแรกสิอิงค์ทำอะไรให้ไม่พอใจหรอทำไมต้องทำหน้าดุอิงค์ด้วยเล่า"ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือพร้อมทั้งมีน้ำตาใสๆคลออยู่ที่เบ้าตา
"ไม่ใช่ไม่พอใจครับพี่หมอหึงเราเฉยๆพี่หมอขอโทษนะครับที่คิดว่านี่มันไม่ใช่ครั้งแรกของเรา"เมื่อได้ยินความจากร่างบางแล้วร่างหนาจึงก้มลงไปจูบซับน้ำตาที่รินไหลลงมาข้างข้างแก้มพร้อมกับจูบไปที่ริมฝีปากบางนั้นอีกครั้งเป็นการปลอบโยนและขอโทษไปในตัวพร้อมกับยกสะโพกของร่างบางนั้นให้ยกสูงขึ้นและพาดขาไว้ที่บ่า
"ถ้าเจ็บบอกพี่หมอนะครับพี่หมอจะได้หยุด"จรดริมฝีปากฝากรอยรักไปที่ขาอ่อนพร้อมกับใช้มือบีบไปที่สะโพกกลมของร่างบางอย่างมันเขี้ยว
"อ๊ะ..อ๊า..พะ..พี่..หมอ..อื้อ" ร่างหนาต้องรีบส่งจูบไปปิดริมฝีปากบางที่ร่างบางนั้นต้องร้องครางออกมาเพระร่างหนาสอดนิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางคับแคบโดยที่ไม่มีเจลหล่อลื่นคอยช่วยในการเปิดทางเลย ร่างบางถึงกับกระตุกเกร็งหน้าท้องพร้อมจิกเล็บไปที่แผ่นหลังหนานั้นอีกครั้งเพราะตอนนั้นกำลังเคลิบเคลิ้มกับการปรนเปรอของร่างหนาอยู่พอดี
ร่างบางสติขาวโพลนในทันทีเมื่อตอนนี้ช่องทางด้านหลังถูกนิ้วเรียวสอดเข้ามาอีกนิ้วนึงแล้วเพิ่มขึ้นมาอีกนิ้วนึงพร้อมกับถูกปลอบประโลมด้วยจูบอบอุ่นที่คอยซับน้ำตาที่ไหลออกมาจากความเจ็บเพราะความแคบจากช่องทางด้านหลังอยู่ตลอดเวลา
"ไหวไหมครับถ้าไม่ไหวเราหยุดก็ได้นะ" ถามร่างบางที่ตอนนี้นอนเชิดหน้าขึ้นเพื่อระบายความเสียวจากแรงขยับที่ร่างหนายังส่งเข้าไปภายในช่องทางแคบ
"วะ..ไหว..ทำ..ต่อ..อ๊ะ..อื้อ..อ๊ะ..ไป..นะ" ส่งเสียงครางระงมออกมาอย่างทันทีเมื่อนิ้วเรียวส่งไปกระแทกเข้ากับจุดกระสันภายในร่างกาย
"รู้สึกดีขึ้นยังครับ"จูบไปที่หน้าผากมนอย่างอดสงสารร่างบางไม่ได้
"ตะ..ตรง..นั้น..แหละ..อื้อ..อ๊ะ..อื้ม"อ่าานี่ต้องเป็นจุดกระสันของร่างบางแน่นอนร่างหนาจึงเปลี่ยนไปส่งแกนกายเข้าไปในช่องทางแคบของร่างบางอย่างใจเย็น
"อ๊ะ..เจ็บ..พี่..หมอ..อื้อ.."จิกเล็บไปที่แผ่นหลังหนาเพื่อระบายความเจ็บพร้อมกับหยดน้ำตาที่พรั่งพรูไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
"อย่าเกร็งนะน้องอิงค์อดทนหน่อยนะครับ" ร่างหนาจึงมอบจูบอันร้อนแรงมอบให้ร่างบางอีกครั้งเพื่อเป็นการเลี่ยงประเด็นเผื่อทำให้ร่างบางนั้นหยุดเกร็งขึ้นมาบ้างเพราะตอนนี้ร่างหนาก็ปวดหนึบไปทั่วแกนกายแล้วเหมือนกัน
เมื่อร่างหนาส่งแกนกายเข้ามาภายในช่องแคบจนสุดทางได้สำเร็จจึงแช่แกนกายในช่องทางแคบค้างเอาไว้สักพักนึงจากนั้นก็ค่อยๆกระแทกแกนกายเข้าออกอย่างค่อยเป็นค่อยไปแล้วค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นตามแรงอารมณ์ของทั้งคู่จนร่างบางร้องครางระงมทั่วห้อง "อ๊ะ..อ๊า..อ๊ะ..อื้อ..อ๊า.."
"อื้ม..อะ..ดี..คะ..ครับ" เมื่อร่างบางเริ่มสวนสะโพกเข้าสู้แล้วใช้มือโอบรอบลำคอของร่างหนาให้โน้มลงมาจูบที่ริมฝีปากบางแล้วส่งลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่มีใครยอมใครจนร่างหนาต้องครางออกมาอย่างพึงพอใจ
"อะ..อื๊อ..พะ..อ๊า..พี่..อื้ม..หมอ..ครับ..จะ..ถึง..แล้ว"ร่างบางส่งเสียงครางขึ้นมาอีกครั้งเมื่อร่างหนาได้ชักรูดที่แกนกายของร่างบางอีกครั้งพร้อมทั้งเร่งแรงกระแทกเน้นย้ำไปที่จุดกระสันอย่างไม่ยอมผ่อนแรงอีกทั้งใช้มือหนานั้นบีบที่สะโพกกลมมนอย่างเมามันส์ทำให้ร่างบางนั้นปลดปล่อยความสุขออกมาก่อนที่ร่างหนาจะปลดปล่อยความสุขตามาติดๆ
เมื่อร่างบางปลดปล่อความสุขไปแล้วก็ได้นอนหายใจรวยรินโกยอากาศเข้าปอดไปอย่างรวดเร็วแต่ร่างหนาที่นอนดูการกระทำนั้นกับเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้งเพราะร่างบางนั้นช่างยั่วยวนเขาไปหมดซะทุกอย่างจริง
"อีกรอบนะครับคนเก่งเมื่อกี๊ยังไม่หายคิดถึงเราเลย" พลิกร่างบางให้ขึ้นมานั่งคร่อมทับร่างของตัวเองแล้วส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ร่างบางที่ทำหน้างอแงอยู่บนนั้น
"อะอื้อเพราะอิงค์ก็คิดถึงพี่หมอเหมือนกัน" ร่างบางจึงจับแกนกายของร่างหนามาชักรูดอยู่ประมาณห้าหกทีก็แข็งขันสู้มือเขาแล้วใช้สะโพกนั้นค่อยๆกดทับลงมาอย่างใจเย็น
"อะ..อ๊า..ยะ..อย่า..พึ่ง..รีบ"ร่างบางใช้มือทุบไปที่อกของร่างหนาที่ได้สวนสะโพกขึ้นมาแกล้งเขาที่ยังไม่ได้เริ่มขยับสะโพกเลยเพราะต้องใช้เวลาสักนิดนึงในการปรับตัว
"ขอโทษครับๆพี่หมอไม่รู้หนิครับว่ายังลืมตาอยู่คิดว่าหลับในไปซะแล้ว" ใช้ฝ่ามือตีไปที่สะโพกกลมนั้นเบาๆเพื่อเป็นสัญญาณเตือนว่าเริ่มบทรักได้แล้วก่อนที่เขานั้นจะเริ่มมันเอง
"อะ.อ๊า..มัน..ละ..ลึก..อย่า..แกล้ง..สิ" ร่างบางต้องหันไปดุร่างหนาอีกครั้งที่ชอบสวนสะโพกขึ้นมาเวลาที่ร่างบางนั้นขยับขึ้นลงไม่ได้ดั่งใจของเขา
"ช้าแบบนี้พยาบาลมาเยี่ยมเราแน่นอนเลยน้องอิงค์" พูดหยอกร่างบางที่ตอนนี้ทำตาโตพร้อมทั้งขยับสะโพกขึ้นลงอย่างรวดเร็วจนเขาอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงครางออกมาแล้วทั้งคู่ก็ได้ปลดปล่อยความสุขกันออกมาอีกครั้งนึง
ร่างบางได้ฟุบหน้าลงไปพักที่อกของร่างหนาโดยที่แกนกายยังคงเชื่อมต่อกันอย่างลืมตัวโดยไม่รู้เลยว่าความคิดถึงของหมอจีมนั้นยังคงมีมากมายอย่างไม่หยุดสิ้นสักที
"พะ..พี่..หมะ..หมอ..อย่า...อื้อ..แกล้ง..อิงค์เหนื่อยแล้ว" ตื่นขึ้นมาเพราะแรงสวนสะโพกของร่างหนาที่ยังคงไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย
"อีกรอบนะครับคนเก่งพี่หมอยังไม่หายคิดถึงเราเลยนะ"จรดจมูกไปที่ซอกคอของร่างบางแล้วงับไปที่ติ่งหูเพื่อปลุกปั่นอารมณ์ของร่างบางที่กำลังจะตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง
"อะ..อื้ม..ดี..ครับ..อ๊า.."
"อะ..อ๊า..อะ..อึ้ก..อื้อ.."
บทรักของทั้งสองก็ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆจนเวลาล่วงเลยมาจะถึงเวลาตีสี่ซึ่งทำให้เขาต้องหยุดความต้องการนั้นลงทั้งที่ใจจริงแล้วยังรู้สึกว่าความต้องการที่มีต่อร่างบางนั้นยังไม่พออีกด้วยซ้ำไปแต่เพราะเกรงใจพยาบาลนั้นแหละจึงต้องเดินลากสายน้ำเกลือเข้าไปในห้องน้ำแล้วหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กบิดน้ำมาหมาดๆแล้วเช็ดตัวให้กับร่างบางที่หลับอยู่บนเตียงเพื่อทำความสะอาดร่างกายจากน้ำรักที่เปรอะเปรื้อนไปทั้งตัวแล้วใส่เสื้อผ้าให้กับคนที่เข้าสู่นิทราไปแล้วอย่างเบามือแล้วจูบไปที่หน้าผากมนก่อนจะดึงร่างบางให้เข้ามานอนในอ้อมกอดของตัวเองแล้วเข้าสู่นิทราตามร่างบางนั้นไป
